Frizerski salon mesto za frizuru ili psihoterapiju?

Da budemo iskreni, ponekad previse opterećujemo frizere svojim privatnim problemima, ne razmišljajući da su oni samo ljudi koji pored frizerskih usluga,šišanja, feniranja, farbanja moraju da budu i psihoterapeuti svojim klijentima i da slušaju, pnekad previse intimne detalje iz njihovog života.

Stvar postaje opasnija u malim gradovima, gde se većina stanovnika poznaje, pa često odlaze kod istog frizera, poveravajući im se, tako da frizer možda zna previse o svojim klijentima a prinuđen je da čuva sve tajne radi mira i da bi zadržao svoje klijente. Frizer hteo ne hteo mora biti upućen u se aktuelne tračeve.

Psiholozi su ispitivali ovaj fenomen i razlog zašto se većina muškaraca i žena poptpuno otvori svom frizeru, otkrivajući mu svoje najveće tajne i price iz života.

Psiholozi smatraju da je to zbog toga što klijenti doživljajvaju odlazak kod frizera kaon a odlazak kod psihoterapeuta, gde ne gledaju direktno u psihoterapeuta što im pomaže da se više opuste i da nemaju osećaj nelagodnosti, kao kada na psihoterapiji direktno gledaju u svog sihoterapeuta đto može biti nelagodno.

Drugi razlog je što frizeri uglavnom ne postavljaju suviše direktna pitanja i nemaju ulogu osuđivača što na neki način deluje relaksirajuće na klijengta koji se opusti I na taj način otkrije mnogo više nego što želi. Još jedna razlog zbog kog se dešava ovaj fenomen je taj što klijenti sam čin odlaska kod frizera doživljavaju kao oslobađanje od stresa i na taj način se oslobažaju terete stvarno i figurativno, tako da odlazak kod frizera predstvalja svojevrsnu terapiju, nakon koje se klijent oseća rasterećeno, a frizer uglavnom opterećeno.

Klijent koji dođe na uslugu šišanja ili feniranja, nema osećaj da će u neobaveznom razgovoru sa frizerom biti osuđen, najčešće se radi o tome  da klijent samo traži odobravanje za svoje postupke i reči, dok kod psihoterapeuta dobija realno mišljenje sa ciljem da sagleda svoje postupke, pa se zbog toga klijenti kod frizera osećaju mnogo prijatnije.