Zbog stava koji je definisan da čovek u prirodnom sistemu sme prirodu da menja prema svojim potrebama, smatra se obaveznim da se prirodi mora vračati bar deo onoga sto joj je oduzeto. Kako izgleda uništena biljna površina zemlje?
Postojanje drveća i drugih biljaka daju nam do znanja da se radi o zdravom nezagađenom području. Suprotno tome imamo preorana brda, divlje deponije, deponije raznih industrija, skladištenje materijala i raznih drugih štetnih materija koje zagađuju okolinu.
To su činjenice zbog kojih će svako želeti da što pre ode iz takve sredine. Biološka činjenica govori u prilog tome da je čovek vezan za prirodu i zelenilo jer se više od 99 posto organske mase na planeti odnosi na biljnu. Uostalom zelena masa u prirodi pomoću fotosinteze proizvodi kiseonik a troši ugljendioksid. Da nije tako, samo životinjski svet bi za samo 2000 godina potrošio sav kiseonik koji je raspoloživ na zemlji.
Poseban je značaj šuma i zelenih površina kako u gradovima tako i u njihovoj okolini. Šumske površine se uglavnom nalaze daleko od grada, a drveća u samom gradu ima jako malo pa je samim tim i proizvodnja kiseonika smanjena, sto objašnjava veću zagađenost vazduha u gradovima. Biljke gradskih zelenih površina utiču na temperaturu vazduha i to na nekoliko načina. Krošnje drveća apsorbuju sunčevu radijaciju i tako stvaraju senku u prostoru gde se nalaze. To nam govori da zelene površine u vreme vrelih letnjih dana imaju ogroman značaj u poboljšanju temperaturnih uslova, a to je svakako pozitivan uticaj na čovekov organizam.
Zelene površine u gradu utiču i na smanjenje buke. Naseljena mesta sve više su zatrpana staklom, aluminijumom, asfaltom i drugim sjajnim površinama koje reflektuju sunčevu svetlost. Pomoć koju nam pružaju zelene površine zaista je dragocena. Upravo zbog toga je veoma bitno da se kod ljudi uz pomoć edukacije, razvije ekološka svest kako bismo sačuvali prirodu.