02. februara 1992. godine predsednik Srbije Slobodan Milošević, i predsednik Hrvatske Franjo Tuđman, prihvatili su Sporazum o planu mirovnih operacija u Jugoslaviji, Vensov plan, kojim je prediviđena demilitarizacija zona u Hrvatskoj zahvaćenih ratom, povlačenje Jugoslovenske narodne armije iz tih oblasti i stavljanje tih zona pod zaštitu Ujedinjenih nacija.
Vojni komandanti u Hrvatskoj prihvatili su prekid vatre zbog raspoređivanja deset hiljada pripadnika mirovnih snaga Ujedinjenih nacija (UN). Vensov plan je počeo da se primenjuje u Republici Srpskoj Krajini od početka 1992. godine i predviđao je povlačenje JNA iz Krajine, a za bezbednost je bila zadužena lokalna milicija pod nadzorom snaga UN. Tvrdilo se da je srpska strana od početka izigravala taj plan transformišući deo JNA u Srpsku vojsku Krajine, a odbrana Milana Martića svu krivicu za kršenje Vensovog plana prebacuje na Hrvatsku.
Vensov plan bio je, prema rečima svedoka, pod pritiscima iz Beograda, prihvaćen u februaru 1992. godine uz protivljenje velikog broja političara RSK. U to vreme smatralo se da plan ne pruža dovoljno garancija Srbima. Sledi zatim priča i o mirovnom planu Z-4, ali ovog puta uz propratnu priču da je mirovni plan odbijen po nalogu Milosevića…
