21. januara 1861. godine rođen je Đorđe Jovanović, srpski vajar koji je izradio mnogobrojne spomenike i biste u Srbiji (Spomenik Kosovskim junacima u Kruševcu, Miloš Obrenović u Požarevcu, Josif Pančić i vojvoda Živojin Mišić u Beogradu, Branko Radičević u Sremskim Karlovcima).
Po završenoj Realci upisao je Veliku školu u Beogradu, gde na Tehničkoj školi, na odseku za arhitekturu, studira godinu dana. Studije prekida zbog odlaska u Beč gde je 1884. upisao Akademiju likovnih umetnosti. Već naredne godine prelazi u Minhen i nastavlja studije na Akademiji, u klasi prof. M. Vidmana (M. Widnmann). Iz Minhena je 1887. prešao u Pariz i tamo je na Ecole des Beaux Arts, u klasi profesora Šapija i Enžablera dilomirao vajarstvo 1890.
Vraća se u Srbiju i tokom 1891. godine radi kao nastavnik crtanja u Prvoj beogradskoj gimnaziji. Već 1892. godine ponovo odlazi u Pariz, gde ostaje do 1903. godine Ponovo se vraća u Beograd gde postaje profesor, a potom i direktor Umetničko-zanatske škole, od 1905. do 1919. godine, s tim što je ratne godine proveo u Francuskoj. Posle rata, do penzionisanja 1926. godine, radio je kao profesor u Četvrtoj beogradskoj gimnaziji i kao inspektor Ministarstva građevina.
On je jedan od osnivača slikarskog društva Lada i njen član do 1910. godine. Bio je u član i umetničkog društva Medulić. Posle rata ponovo je bio član Lade, sve do 1932. godine Jedan je od osnivača Udruženja likovnih umetnika Beograda.
Prvi put je izlagao na Pariskom salonu i Svetskoj izložbi u Parizu 1889. godine, tada je dobio bronzanu medalju. Dobio je zlatnu medalju na Svetskoj izložbi 1900. godine u Parizu. Samostalno je izlagao prvi put u Novom Sadu 1905. godine, a potom često u Beogradu.
