15. februara 1942. godine, u 70. godini preminuo je Stanislav Binički, srpski kompozitor „Marša na Drinu“, dirigent i direktor Beogradske opere.
Osnivač je Beogradskog vojnog orkestra, a sa Stevanom Mokranjcem osnovao je Srpsku muzičku školu.
Od 1924. godine, Binički se posvećuje komponovanju, a poznat je i po tome što je za svoje kompozicije koristio folklorne motive. Njegovo najpoznatije delo je, prva u srpskoj muzici, opera „Na uranku“, opera u jednom činu na tekst Branislava Nušića, koja se smatra prvom srpskom operom sa elementima narodne muzike.
Autor je većeg broja kompozicija za vojne duvačke orkestre: uvertire Iz mog zavijčaja, ciklusa narodnih pesama u obradi Na Liparu, ciklusa Pesme iz Južne Srbije i Mijatovke, vojnih marševa Na Drinu i Paradni marš. Smatra se da je najpoznatiji srpski marš, Na Drinu, Binički posvetio pukovniku Stojanoviću, koji je poginuo u bici na Ceru.
Februara 2008. godine u Beogradu je pronađena gramofonska ploča izdavača Concert Gramophone Record sa snimkom vojne kapele kojom diriguje Stanislav Binički. Ploča se danas nalazi u fondu Narodne biblioteke Srbije.
Stanislav Binički je bio uvažena ličnost kada je, krajem tridesetih godina dvadesetog veka, pozvan da po prvi put čuje novopostavljena zvona na novoj, upravo završenoj crkvi Svetog Aleksandra Nevskog na Dorćolu u Beogradu. Prema zapisu u crkvenom letopisu Binički je, slušajući, u oduševljenju uzviknuo: „Eto konačno i Beograd dobi prava crkvena zvona“…
Comments are closed.