Posle detinjstva provedenog na relaciji Rumunija-Francuska, Ežen Jonesko se nastanjuje u Francuskoj 1942. godine i tu štampa svoje prvo delo Ćelava pevačica, 1950. godine. Ovo delo, inspirisano nadrealizmom, pokreće „pozorište apsurda“, stavljajući na scenu likove dvosmislenog karaktera u besmislene dijaloge, u priči koja je alogična. Ova anti-drama je bila manje-više neprihvaćena u publici, koja je u početku imala poteškoće sa tim da shvati takvu komičnu dimenziju. Potom je pisao i druge apsurdne drame, ali takođe i dela političkog karaktera (Nosorog, 1958).
Ispod te fasade besmislenog stila, Joneskove drame kriju duboka razmišljanja o jeziku, grehu i smrti. U poslednjim godinama života, pisac se okušao i u nekim drugim književnim žanrovima: romanu i autobiografiji. Ipak, zapamćen po svojim dramama.
