Mucanje kod dece

Mucanje je poremećaj tečnosti, tempa i ritma govora praćeno ponavljanjem delova reči i rečenica, produžavanjem glasova, zastojima u govoru, neadekvatnim pauzama, ubacivanjem različitih glasova, poštapalicama, produženim trajanjem govora, raznim nepotrebnim zvukovima, manjom količinom govorenja. Može biti praćeno žmirkanjem, facijalnim grimasama, pokretima glave, trzajima tela. Postoji nekoliko kritičnih perioda, ali se mucanje najčešće javlja između druge i pete godine, sa razvojem govornih i jezičkih kapaciteta deteta. Kritičnim razdobljem se smatra i period između četvrte i pete godine života, kada kod deteta započinje intenzivnije društveno razdoblje. Interesi mu se proširuju, stalno zapitkuje, a mašta mu se intenzivno razvija.
Odlazak u školu može da bude jedno od krtičnih razdoblja za pojavu mucanja. Javlja se dva tipa mucanja primarno i sekundarno. Primarno mucanje se javlja u periodu detetovog savladavanja govora i dete ga nije svesno. Takav govor privlači pažnju okoline, ali još nije problem u komunikaciji. U primarnom mucanju deca češće ponavlajju slogove i glasove u odnosu na fiziološko mucanje.( koje se prevazilazi, spontano, a javlja se u periodu dečijeg intezivnog razvoja govora i bođaćenja rečnika) Sekundarno mucanje u njemu je dete već svesno svoji poteškoća, a svaka neprijatna situacija pojačava mucanje. KOd deteta se javlja srah od govora praćen fiziološkim simptomima. Simptomi koji ukazuju na sekundarno mucanje su: opšta mišićna napetost celog tela, posebno govornih organa, pojava tikova i odbrambenih pokreta u vidu žmirkanja, zabacivanja glave u jednu stranu, podizanje ramena. Česte su duže pauze u govoru, usled savladavanja poteškoće ili zbog traženja druge reči koja neće zadavati problem. Poteškoće se uglavnom javljaju na suglasnicima (B, P, D, T) u vidu produžavanja ili ponavljanja glasova, slogova ili reči.