Pravo na naknadu troskova prevoza

Zaposleni ima pravo na naknadu troškova prevoza u skladu sa Zakonom o radu. Pojedinačne odluke poslodavca (iz ugovora o radu, opšteg akta i slično) ne mogu zaposlenom davati manje pravo od onog koje ima u skladu sa odredbama zakona.

Prema tome, zaposleni ima pravo na naknadu troškova prevoza bez obzira na bilo koje ograničenje koje poslodavac propiše ugovorom o radu ili opštim aktom.
Ograničenja koja poslodavac propiše u vezi sa obavezom dostavljanja dokaza o troškovima prevoza, u vezi sa iznosom naknade u visini neoporezivog iznosa ili u vezi sa udaljenošću između mesta stanovanja i mesta rada predstavljaju ograničenja kojima se utvrđuju nepovoljniji uslovi rada od uslova utvrđenih zakonom, pa se u takvim situacijama primenjuju odredbe zakona, a ta ograničenja su ništava (u skladu sa članom 9.
Zakona o radu).

Pravo na naknadu troškova prevoza ne može biti uslovljeno obavezom dostavljanja dokaza (računi i slično) o troškovima prevoza.

Pravo na naknadu troškova prevoza ne može biti ograničeno na neoporezivi iznos.

Pravo na naknadu troškova prevoza ne može biti uslovljeno udaljenošću između mesta stanovanja i mesta rada.