18. avgusta 1227. godine umro je Džingis Kan, mongolski osvajač, utemeljivač najvećeg kopnenog carstva u istoriji. Pravo ime mu je Temudžin što znači – oštar čelik.
Džingis-kan je titulu nasledio od oca, poglavice malog nomadskog plemena, u 13. godini nakon što su mu pripadnici jednog neprijateljskog plemena otrovali oca. U dvadesetim godinama Džingis-kan se nametnuo kao vođa, a ono što ga je razlikovalo od sličnih prethodnika su upornost i sistematičnost, kao i vizija o prostranom nomadskom carstvu.
Nakon što je pokorio i ujedinio Mongole, skup mongolskih vojnih, političkih i duhovnih poglavara proglasilo je Temudžina za Džingis-kana (sveopšteg vladara). Džingis-kan je vojsku podelio na tumane (divizija od 10.000 vojnika), gurane (pukovnija od 1.000 vojnika), i čete (100 vojnika).
Poslednja godina njegovog života bila je obeležena ratovima. Tanguti, narod koji je vladao vazalskim carstvom Hsi Hsia, pobunio se i više nije hteo da plaća danak. Došlo je do mongolske opsade tokom koje je Džingis-kan umro.
Tačan uzrok njegove smrti nije poznat, ali se navode: pad sa konja, malarija, tangutska kletva kao i iscrpljenost i ostarelost…
